Opis
Tytuł: Lustra i krzywe zwierciadła. Społeczne konteksty kina i telewizji
Autor: Praca zbiorowa
Wydawnictwo: Rabid
Rok wydania: 2002
Wydanie: -
Okładka: miękka
Ilustracje: tak
Liczba stron: 201
Stan: Bardzo dobry / przybrudzenia i przetarcia na okładce / lekkie zagięcia rogów i krawędzi okładki
słowo wstępne [fragment]
Tradycja awangardowa oraz postmodernizm często przekonywały, że przeżycie estetyczne wyczerpuje się w tworzeniu i kontemplacji autotelicznych gier formalnych oraz zabaw konwencją. Na przekór teorii, współczesna praktyka artystyczna coraz częściej powraca do funkcji sztuki jako odbicia społeczno-kulturowej rzeczywistości – ukazywanej przez lupę bądź w krzywym zwierciadle.
Rosnące zainteresowanie szeroko pojętą problematyką społeczną w pełni odzwierciedlają teksty zamieszczone w niniejszym, przygotowanym przez Koło Naukowe Filmoznawców Uniwersytetu Łódzkiego, tomie. Jego autorzy – studenci kulturoznawstwa i doktoranci związani z Zakładem Mediów i Kultury Audiowizualnej UŁ – po raz kolejny oddają pod osąd Czytelników zbiór swoich prac. Poprzednia publikacja (Na rubieżach ponowoczesności. Szkice o filmie współczesnym pod redakcją niżej podpisanych), poświęcona w całości zagadnieniom kina najnowszego, ukazała się w 2000 roku w związku z jubileuszem czterdziestolecia Zakładu – najstarszego w Polsce ośrodka studiów filmoznawczych.
Tym razem hasło wywoławcze tomu wymagało sięgnięcia również po filmy wcześniejsze. I tak, Magdalena Jabłkowska obrała za przedmiot swych rozważań Triumf woli Leni Riefenstahl, Paulina Waszkiewicz pisze o przykładach antyutopii w kinie Nowej Fali, zaś Konrad Klejsa w analizie Doktora Strangelove Stanleya Kubricka zwraca uwagę na ukryte koneksje kina i polityki, których rozwikłanie nadaje dziełu filmowemu pełniejszy wymiar. Zamieszczone w niniejszym tomie teksty koncentrują się przede wszystkim na konkretnych zjawiskach z obszaru kultury audiowizualnej, stąd przeważa analiza jednostkowych filmów, oglądanych z różnych perspektyw: antropologicznej (interpretacja Jestem niewinny Fritza Langa autorstwa Elżbiety Durys) czy neoformalnej (analiza Syndykatu zbrodni Alana Pakuli dokonana przez Łukasza Mądrzyckiego). Kino polskie reprezentowane jest jedynie przez tekst Kamili Żyto, unaoczniającej kłopoty z interpretacją Bez końca Krzysztofa Kieślowskiego.
Do każdego zamówienia w gratisie dołączamy naszą firmową zakładkę.
Serdecznie zapraszamy na zakupy!
