Opis
Tytuł: Odyseja + Iliada
Tomy: 2
Autor: Homer, przełożył Lucjan Siemieński, opracował Tadeusz Sinko; przełożył Fr. Ks. Dmochowski, opracował Tadeusz Sinko
Wydawnictwo: Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Rok wydania: 1953; 1954
Seria: Biblioteka Narodowa Seria II Nr 21; 17
Wydanie: Piąte, Ósme
Okładka: Miękka
Ilustracje: -
Liczba stron: 356; 393
Stan: Dobry / pożółkłe strony, bloki i okładki, lekko pogięte krawędzie okładek z małymi naddarciami, mała pieczątka na ostatniej stronie Odysei i mały podpis długopisem i pieczątka na pierwszej stronie Iliady, cecha drukarska: niedocięte karty
Homer (VIII wiek p.n.e.) – grecki pieśniarz wędrowny (aojda), epik, śpiewak i recytator (rapsod). Uważa się go za ojca poezji epickiej. Najstarszy znany z imienia europejski poeta, który zapewne przejął dziedzictwo długiej i bogatej tradycji ustnej poezji heroicznej. Do jego dzieł zalicza się eposy: Iliadę i Odyseję. Grecka tradycja widziała w nim również autora zbioru hymnów, tzw. hymnów homeryckich, oraz kilku poematów heroikomicznych – Margites (Głuptak), Kerkopes (Kerkopowie), Epikichlides (Chichotki), Batrachomyomachia (Wojna mysio-żabia). Żaden poeta grecki nie przewyższył sławą Homera.
Autorstwo Iliady i Odysei wzbudza do dziś wątpliwości, a problem ten nazwano kwestią homerycką. Z braku wiarygodnych danych o życiu Homera niektórzy badacze wysuwali hipotezę, że Homer nigdy nie istniał. Już w III w. p.n.e. aleksandryjscy krytycy (tzw. chorizontes, czyli „rozdzielacze”) uważali, że oba dzieła miały dwóch różnych autorów. W czasach nowożytnych niemiecki filolog F.A. Wolf w wydanej w 1795 r. książce Prolegomena ad Homerum ogłosił koncepcję zwaną teorią pluralistyczną, według której epopeje te są w istocie zlepkiem pieśni z różnych czasów, połączonych w Atenach w VI w. p.n.e. Po około stu pięćdziesięciu latach dyskusji i sporów zwyciężyła teoria unitarystyczna, zgodnie z którą Homer istniał i był autorem obu poematów, a jego zasługą jest stworzenie wybitnych dzieł w oparciu o wielowiekową tradycję pieśni heroicznych, istniejącą w starożytnej Grecji. Homer w swych eposach posługiwał się charakterystycznym stylem. Styl homerycki cechuje się obecnością stałych epitetów, porównań homeryckich, wzniosłością (występuje patos), a także występowaniem rozbudowanych realistycznych opisów, powodujących retardację, czyli spowolnienie akcji utworu.
Do każdego zamówienia w gratisie dołączamy naszą firmową zakładkę.
Serdecznie zapraszamy na zakupy!
